Kilka wierszy napisanych podczas mojego pobytu na Teneryfie w 2021 roku.
Poezja
Już w czerwcu nowy album poetycko – fotograficzny Mieczysława Zynera, ilustrowany zdjęciami artysty fotografika Jerzego Macieja Koby. Wiersze liryczne zabarwione nutką romantyzmu oraz wierszowane opowieści o Łodzi przemijającej – dawnej Ziemi Obiecanej.
Są dni jak wierszez zapachem nadzieii sercem na dłoni Są dni poematybez uśmiechutrudne do odwikłania Jest życie jak nowelabarwne i szarezwykle z tym samymfinałem. Są dni powszednieobdarzoneprzez Najwyższegosceną bytowaniateatr bezimiennych aktorówz wolą Autoraktóremu wierząbo taka…Jego wola. I są dni bez bohaterówktóre ciesząwszystkim co wokółuśmiechem bliskichłzą radości szczęśliwychzachodem słońcabez lęku o jutrozapominamyjak częstopragniemy ich więcej…
Czym jest szczęście Czym jest szczęście…uśmiechem losumiłością odwzajemnionąwygraną nie do wygrania…… może wolnościągdy stojąc zanurzonyw obłokach marzeńsłyszysz krzyk narodzin…a może dotykiem rąknagłym rumieńcemi może Tobą Usłyszeć przekaz wiatru W zaułkach wyobraźnicicho wędrujesz szlakiem pragnieńulegnij fantazji podpowiada echo –szmerem i szelestem czaru iluzji.Czy to wystarczyby wyzwolić nagość myślii ponieść się w krainę bajkizwiedzić świat baśniowej pomyślnościusłyszeć […]
Dzyń… Dzyń… Zamyślony nad książkąSpoglądam w przestrzeńZa oknem sypie śniegJego płatki strząsam z włosówSłyszę, dzyń, dzyń.Dzwonki Sanek niesie echoSpieszę do szczenięcych latSzybko, szybciej gna mój zaprzęgWspomnienia wyprzedzają pamięćZa chwilę zjazd w dolinę. Śmiech dobiega z innych sańDrżysz podaj rękęChaos w głowię.Jakiś dziwny świat –Biały całun wokółPrzymykam oczyGdzieś daleko jego twarzNie bierz tego, krzyczęTa biel to […]
W otulinie bliskościSpojeni jej ciepłemWędrują ustamiSpragnionych ciał.Porażeni magiąChemiiŁączą fascynacjeZ rzeczywistością.Mistyczny sekretNic co dzieliBlack opiumOna i on.PrzebudzeniCiągle głodni siebieZ rękoma w przestrzeniChwytają kosmos.Dwa atomyDwie orbityJedna substancjaNieporadnaEmpiriaDwóch cząsteczek Obalmy mity…Po co…Szept dochodzi…
Wychodzę w przekonaniuZa trzęsę ziemiąRzucę nią w kosmosBo tak chcęJa Najlepiej dzisiajOpuszczę świat absurduW nim więcej należyNiż wypada Nie dasz radySkrzeczy obcy głosKościół łupi w głowieZamkniętą furtkąSzczęścia Jeszcze czasWycofaj sięMocarzu słówTwoje wiatrakiZajęte Zatrzaskuje drzwiWychodzę z psemZgodnieNa smyczyOn i ja.
Możesz iść, no idźmówisz: pieprzę toże najwyższy czasże ktoś czekaże ja to błądIdźprzyzwyczajonydo tych ścianakceptuję pustkiecho.Mówiszże czujesz obcośćniepotrzebnienie grozi Ci sieroctwoidź i nie mów nic.Pożegnajmy bliskośćidź ze słońcemja to fałszywy kroknie wróciszwiem.Ktoś otwiera auta drzwijest okaylubię samotnośćpo co te łzyIdź.Czy będę tęsknił…że to źle…nie tak…że tyle lat…a ty…
Coraz częściej dopada mnie melodia, a szczególnie słowa kompozycja Jerzy Wasowski, autor tekstu Jeremi Przybora Jeszcze tylko kilka wiosen Jeszcze kilka przygód z losem Jeszcze parę zim i refrenem zabrzmisz tym: Wesołe jest życie staruszka… Tu na przekór słowom mistrza Jeremiego Przybory nachodzi spiętrzenie krwi, wtedy nucę: addio pomidory Nie chcę bowiem gorszyć tekstem bardzo […]
Na jednym ze spotkań poświęconych poezji, miałem przyjemność posłuchania wierszy poetów i poetek z kilku miast Polski. Nietrudno było zauważyć, że u młodych twórców trwało silne poszukiwanie nowych środków wyrazu poetyckiego. Objawiało się ono nie wyłącznie ekspresją słowną, była to raczej skomponowana ze słowem metafora ilustracyjna. Wieczór wypełniło także znane od dawna przymierze słowa i […]
